| Z jednego niebezpieczeństwa prosto w drugie. O ile jednak walka z istotami ludzkimi polegała na własnych umiejętnościach, to zmaganie się z naturą było z reguły nierówną walką, w której szanse zależały od szczęścia. Trochę czasu na morzu już spędził, więc nie raz zdarzyło mu się znajdować w niekorzystnej sytuacji z powodu wodnego żywiołu. Ale prawie nigdy nie chodziło o wodę w zlodowaciałej formie. A już na pewno tak obficie i gęsto padającą, że chodzenie w niej było ciężkie, a tu jeszcze trzeba było krzepko się poruszać, nie zamarznąć i targać ze sobą wozy.
Przywódcze zdolności w kryzysowej sytuacji okazał krasnolud, który, choć widać, że miał równe, jak nie większe, trudności ze stawianiem kolejnych kroków wśród śnieżycy, to starał się wszystkiemu zgrabnie zaradzić. Nie było czasu nad myśleniem nad jakimkolwiek lepszym pomysłem, Girion nie mając przy sobie konia, od razu pomknął do wozu, by pomóc go pchać. Nawet, jeśli doskwierała mu rana, teraz nie było czasu na takie zabawy, bo mogło go tak przysypać, że jego zwłoki odmroziłyby się dopiero w lecie. Tak więc motywacja w tym momencie była naprawdę spora. |