Magnificate

- Ano właśnie tak! - Korzystając z przewagi, jaką dawało mu podejście do kolejnego kielicha bez uprzedniej zaprawy Belor wypił za zdrowie solenizanta i na drugą nogę. Arkusze papieru, które przyniósł ze sobą dowódca milicji powoli acz zauważalnie zaczęły przeszkadzać. - Weź no to który i powieś jeden od środka. Większość, którzy będą tym zainteresowani i tak zajrzą do Zardzewiałego Smoka.

- Szeryfie, znaczy kto i co tam napisane jest? - Pytanie padło z drugiego stołu i wyraźnie sugerowało, że wąsatemu jegomościowi nie w smak wstawać było z miejsca.

- Znaczy, że decyzją moją przywrócona jest nagroda za rzezanie goblinów. Kto parę świeżych goblinich uszu przyniesie temu z miejskiej kasy wypłacą dziesięć sztuk złota. - Belor obwieścił dudniącym głosem ku wyraźnemu zadowoleniu gości zgromadzonych w Zardzewiałym Smoku. Dowódca milicji zwrócił się ponownie w stronę trzech ludzi i aasimara. - Normalnie bym swoich ludzi posłał, ale nie mam ich na tyle, co by się mieli wałęsać po bagnach. Liżepuchy ostatnio odważniej sobie poczynają, więc trzeba albo większą grupą albo się wspomóc poszukiwaczami przygód.

- To prawda, że gobliny położyły łapska na jakiejś wybuchowej magii? - Bishop zapytał z ciekawości.

- Nie, raczej nie. - Szeryf pokręcił przecząco głową. - Liżepuchy prędzej wytrzasnęły skądś proch i fajerwerki. Ile tego mają i skąd, nie wiadomo, a dobrze byłoby wiedzieć. Trzeba temu głowę ukręcić zanim gobliny zaczną na gościńcu zostawiać trupy.

Rzeczywiście, żadne z czwórki nie słyszało jeszcze o przypadku śmiertelnym, ale z drugiej ręki wiadomo było, że kilku kupców zostało mocno poturbowanych i zmuszonych do porzucenia towarów na szlaku do Magnimar. Ów szlak na znacznym odcinku wiódł wzdłuż skraju Solnych Mokradeł, więc goblińskie plemię Liżepuchów mogło łatwo ponowić tego typu napad. Szczególnie, że gobliny miały za sobą pierwsze sukcesy i tajemniczą broń.