W końcu udało się zniszczyć kamienne drzwi. Tak jak można było się spodziewać - istoty będące w środku były już przygotowane do ataku. Rzuciły się one na krasnoluda, na szczęście bezskutecznie. Krótki ich widok wystarczył, by bard mógł zidentyfikować te dwie istoty.
- Wampirze pomioty, musi więc być gdzieś ich pan. Bądźcie czujni - poinformował pozostałych towarzyszy. Natychmiast sięgnął po gołębia harfę, która była przewieszona na skórzanym pasku przez ramię.
Potem wypowiedział kilka słów krótkiej inkantacji, mającej na celu wzmocnienie brzmienia magicznej melodii, którą rozpoczął grać w następnym momencie. Już po zagraniu kilku pierwszych dźwięków, w jego pobliżu zaczęła roznosić się moc smoków, których krew płynęła w jego żyłach. Jednak nie było to wszystko. Bodwyn bowiem w czasie gry wypowiedział kilka znanych mu słów pradawnego języka stworzenia, wznosząc swoją muzykę na wyższy poziom i nadając jej niebiański, majestatyczny wymiar.
Mariele natomiast, choć z przygotowanym łukiem nie uczyniła nic szczególnego. Na polu walki było zbyt ciasno, by mogła oddać czysty strzał bez ryzyka trafienia towarzysza.
Bodwyn używa smoczej inspiracji z wykorzystaniem czaru zwiększenie inspiracji oraz słów kreacji