Artur, pan Robert i Robert
Nie ma nic więcej w tym pokoju, na co moglibyście zwrócić swoją uwagę. Siadacie na krzesłach, ale nic się nie dzieje. Idziecie dalej. Na parterze, w części mieszkalnej zostały jeszcze dwa pokoje. Idziecie po kolei, do bliższego z nich.
Jest to łazienka. Nie wyróżnia się niczym szczególnym poza - a jakże - lustrem pokrywającym całą ścianę na przeciwko drzwi. Gdy tylko weszliście do środka, zauważyliście w lustrze coś dziwnego... Z ziemi, z cienia podniósł się cienisty upiór znajduje się za wami i widzicie go tylko w lustrze. Wygląda, jakby szykował się do ataku, ale porusza się powoli, więc macie czas zareagować. Z początku odruchowo postępujecie krok w stronę lustra, byle dalej od tego czegoś.
Piotrek, Tomek, Belkar, Korneliusz, pan Piotr, Prezes i Homer
Mimo oporów znaleźliście kość w garnku z oczami. Teraz macie już trzy, czyli ten punkt z metaforycznej listy możecie sobie skreślić.
Tymczasem Piotrkowi zaczyna się coraz ciężej oddychać. Przypominasz sobie co nieco o jadzie pająków. Niektóre gatunki wydzielają hemotoksyny, niektóre neurotoksyny, a niektóre oba.
Neurotoksyny atakują synapsy, efektem są kolejno drgawki, paraliż mięśni i śmierć. Neurotoksyny działają szybko, a nie zanosi się, żeby miała ci zostać udzielona pomoc, ale z drugiej strony śmierć jest szybka, niekoniecznie bolesna. W dodatku dawka może być oczywiście mniejsza i wtedy skończy się na drgawkach i paraliżu.
Hemotoksyny powodują obumieranie tkanek... Działają wolniej, ale koniec końców twoja noga może wyglądać tak:
uwaga, raczej drastyczna fotka, dlatego wrzucam jako link
Jak na razie wydaje ci się, że oberwałeś raczej neurotoksyną. Nie przypominasz sobie niczego na temat pomocy, ale jeżeli dobrze pamiętasz, to nawet jeżeli jad jest potencjalnie śmiertelny, to masz szansę przeżyć, jeżeli twoje ciało okaże się wystarczająco silne.