| Biały skinął jarlowi i uczynił wszystko, co ten mu polecił. Siadł przy ogniu, jednak w jego myślach pojawiły się od razu roznegliżowane niewolnice. Przez ten krótki czas, jaki przebywał w Imperium nie miał ich. Jedynie dziwki i inne natrafiające się akurat kobiety, a to nie to samo... Teraz na powrót miał mieć swoje... Radowała go ta myśl, choć nie podobało mu się, że akurat teraz nie mógł się jakąś jedną, czy nawet paroma, posłużyć. Lubił zaruchać po walce, solidnie zaruchać! To pozwalało mu wystrzelić całą zmagazynowaną adrenalinę…
Teraz jednak wiedział, że inne rzeczy są ważniejsze. Szybko odegnał więc myśli o kobietach, na to będzie jeszcze pora… W końcu też się odezwał. Za pozwoleniem Svena Eriksoona, chciał poznać pozostałych. Sam też się jeszcze raz, tym razem mniej brutalnie, przedstawił.
Mimo trwających rozmów, Albjorn z niecierpliwością czekał na wspomnianego strażnika. Gdy tylko usłyszał, że ma wezwać wybranych, to jakoś poczuł, że tym wybranym będzie i on. Zresztą bogowie już na początku życia, przepowiedzieli mu wielką przyszłość, zsyłając na niego mutację. Teraz go tu wzywali. Czyżby ta wielka przyszłość w końcu zaczęła się klarować? Albjorn Rodgurn – wybraniec bóstw. Ta myśl od zawsze mu towarzyszyła. |