Nizołek z początku nic nie widział. Musiał przepchnąć się między stłoczonymi na ganku ludźmi i wyjść na sam przód lecz bardzo szybko tego pożałował. Widząc pędzące w jego stronę wilki kwiknął krótko jakby dostał czkawki i jak rak czmychnął z powrotem wgłąb gospody. Ktoś go w przelocie palnął niechcący łokciem w czoło aż pociemniało mu w oczach ale tylko na moment. Bard szybko oprzytomniał i popędził z szeroko otwartymi ze strachu oczami do sołtysa.
- Wilki wdarły się do osady! Zabarykadować wszystkie wejścia! - wrzeszczał wbiegając bez pytania na zaplecze i do kuchni. Nie miał czasu na dłuższe rozmowy. Musiał sprawdzić czy te potwory mogą dostać się do środka jakąś inną drogą. Mimo drżących z przerażenia dłoni zdołał w biegu wysupłać zza paska procę i nałożyć na rzemień kamyk.