Qumi

- Zgoda, gdzie i za ile spotkamy się po misji? - spytał jeszcze na odchodne marynarz.

Umowa była więc dopięta, zadania przydzielone. Teraz trzeba było czekać na efekty.




Don wskoczył do zimnej, późno-jesiennej wody i przeszedł go dreszcz. Woda była naprawdę zimna, nawet dla dhampira. Temperatura jego ciała zawsze była niska, więc różnica pomiędzy temperaturą wody a jego ciałem nie była tak wysoka jak w przypadku normalnych ludzi - a mimo to czuł dreszcze.

Na pierwszy ogień poszedł Czarny Wiatr. Okręt był naprawdę sporych rozmiarów, przygotowany do długich podróży i silnych sztormów - choć niestety nie dał rady przeciwstawić się bezpośredniemu uderzeniu tsunami.

Statek leżał na samym dnie, przebity kilkoma ostrymi skałami wyrastającymi z piasku. Zbliżając się do statku Don poczuł jak go lekko zaczyna boleć głowa - różnica ciśnień zaczynała mu doskwierać ale powinien dać sobie z nią radę. Podpłynął do wielkiej dziury przy prawej burcie statku.


Dhampir długo przyglądał się burcie, ale nic nie znalazł w jej okolicach. Na szczęście nie znalazł też żadnej barakudy czy innego plugastwa. Postanowił popłynąć głębiej do wnętrza statku.


Nie znalazł też nic w ładowni, prawdopodobnie ktoś już go ubiegł. Postanowił jeszcze obejrzeć kajuty załogi i kapitana.


W kajutach załogi Don miał więcej szczęścia: znalazł 20 sztuk złota, dość ciężki pałasz oraz suknię wyszywaną srebrną nicią. Poza tym było tam sporo zniszczonych przed wodę map, ksiąg, podartych ubrań, zepsutego jedzenia, fiolka po atramencie, stłuczone szkło - słowem śmieci. Don wypłynął z wraku statku i udał się do Zguby.

Zguba była równie potężnym statkiem, ale w dużo gorszym stanie. Choć tsunami miało w tym swój udział, statek miał wiele blizn, pospiesznie załatanych, po morskich bitwach. Dół statku były przebity przez ostre kamienie, ale nie było w nim tak wielkiej dziury jak w Czarnym wietrze żeby wpłynąć do środka. Don musiał wejść do przez pokój kapitana obok złamanego masztu.


W kajucie kapitana unosiło się mnóstwo śmieci, które już widział w poprzednim statku... ale kątem oka zauważył coś jeszcze. Coś mieniło się, lśniło delikatnie w mroku kajuty kapitana. Zanim jednak zdążył po to sięgnąć, poczuł nagły ruch wody. Obrócił się i zobaczył za sobą innego nurka. W jakiś sposób mężczyzna również oddychał pod wodą, ale nie wyglądał na zadowolonego, że ma towarzystwo. Wyciągnął sztylet zza pasa.


Nurek próbował podpłynąć do Dona ale ze sztyletem w dłoni nie potrafił ustawić się w odpowiednią stronę i zamiast tego obrócił się dookoła własnej osi.