| Aslandir cały ten czas radował się razem z innymi. Zaciągał się czarnym lotosem, sypiał z wieloma kobietami naraz. Zdarzyło mu się nawet być uwodzonym przez jakiegoś mężczyznę. Czemu nie? Skoro miało to dać im przyjemność... Gdy jest nam dobrze, jest też dobrze Panu Rozkoszy, który raduje się każdą chwilą naszego błogiego stanu. Elf szukał najbardziej jednej substancji. Tutaj jej nie znalazł. Chciał poczuć to samo, co przed laty, za czasów nauki w kolegium.
Wizyta strażnika wyrwała go z relaksującego półsnu. Martwa ludzka kobieta leżała u jego stóp, a strażnik przemówił. Elf jedynie przytaknął dając znak, że rozumie. Gdy wysłannik wyszedł Aslandir kucnął przy ciele jego niedawno żywej towarzyszki. Pogładził ją czule po zimnym policzku i szepnął do ucha:
- Wstań i czekaj tu na mnie. Nie pozwoliłem śmierci odebrać mi ciebie. Wstań. - następnie... przywrócił ją do życia i udał się na naradę. |