| No i skończyło się rumakowanie. Czar tak piękny prysł jak bańka mydlana gdy sługa Kosutha plunął ogniem. Pryśnięcie czaru było podwójnie bolesne gdy gorące płomienie objęły niziołka. Szczęściem w nieszczęściu było, że mokre szaty nie zajęły się od ognia a jedynie wyschły pod wpływem wysokiej temperatury. Ciekawy sposób na osuszanie się.
Przez chwilę Belmo zastanawiał się, czy nie skusić się smutną propozycją driady. Stwierdził ostatecznie, żę to wszystko jednak tylko ułuda a prawdziwe szczęście i sielanka jest tylko w prawdziwym Willowhill, tam gdzie czeka na niego jego blond piękność.
Był zmęczony i zrezygnowany. Spojrzał na towarzyszy, niepewny w jaką kolejną kabałę zamierzają go wplątać. |