xeper

Balbinus – ŻYW +4

- Sami tego chcieliście – odkrzyknął Narib śledząc tor lotu wystrzelonej przez Fabiusa strzały. Pocisk wyleciał wysoko w górę i niegroźnie opadł, wbijając się kilka metrów od grupy jeźdźców, pośród których widać było wyraźne poruszenie. Jarl zeskoczył z konia, za jego przykładem poszli relhadzcy wojownicy. W siodłach pozostali Thoer, mały człowieczek i Narib.


Gdy tylko mag skończył wypowiadać słowa zaklęcia, powietrze nad grupą najemników rozżarzyło się i zaczęło falować z gorąca. Po chwili znikąd pojawiły się pierwsze języki ognia, które szybko zaczęły rosnąć, tworząc powiewającą na wietrze zasłonę. Sam mag był wyraźnie z siebie zadowolony, udało mu się rzucić silne zaklęcie i niezbyt odczuł wpływ Skazy. Jedynie ręce paliły go w miejscach, gdzie pojawiły się bąble.


Naribowi i drugiemu z jeźdźców udało się zapanować nad przestraszonymi nagłym pojawieniem się płomieni wierzchowcami. Thoer miał mniej szczęścia. Jego koń zerwał się do galopu i nic nie robiąc sobie z starań jeźdźca, odbiegł w step. Pozostałe konie rozbiegły się w panice.

Relhad 1 – Obrażenia 3+8-4=7
Relhad 2 – Obrażenia 3+3-3=0
Relhad 3 – Obrażenia 3+6-4=5
Seto – Obrażenia 3+6-3=6
Jarl – Obrażenia 3+1-4=0

Płomienie spowiły spieszonych Relhadów. Wszyscy czterej przez chwilę zasłonięci byli przez szalejący ogień. Mimo dużej odległości słychać było krzyki przypiekanych żywcem ludzi. Ale po chwili z płomieni wychynął jedynie osmalony Jœrn Jœrnsonn. Zaraz za nim pojawił się kolejny wojownik, który nie sprawiał wrażenia rannego. Pozostałych dwóch wypadło z płomieni w palących się ubraniach i z zapałem zabrało się za gaszenie ognia. Ich ręce i twarze pokrywały bąble i złuszczona skóra.

- Jœrnsonn! – wrzasnął jarl i wymachując toporem popędził w kierunku przegradzających drogę legionistów. Jego dwaj ludzi pognali za nim wyjąc i potrząsając toporami. Przypalony setonita opanował konia i odgalopował w lewo. Narib powtórzył jego manewr z prawej strony. Jeźdźcy prawdopodobnie zamierzali oflankować grupę.

Legioniści nie poruszyli się. Czekali z przygotowanymi do rzutu pila i tarczami opartymi o ziemię. Sygnałem do ataku miał być rozkaz wydany przez Regiusa, który cały czas obserwował zbliżających się szybko, oszalałych Relhadów. Powoli uniósł w górę rękę, w której trzymał gladius...

Centaur Sokracjan, towarzyszący grupie od momentu, kiedy go uratowali w lesie mocniej chwycił włócznię i pogalopował w kierunku zbliżającego się setonity.


Relhadzki mag zrzucił z siebie okrywającą go szatę i szybkim cięciem upuścił nieco krwi. Niechybnie był to znak, że będzie czarował. Runy na jego ciele zaświeciły się na czerwono, gdy szeptem inkantował zaklęcie czerpiąc moc z Osnowy. Jego dłonie wydłużyły się i sczerniały, przybierając wygląd potężnych łap wyposażonych w długie, kilkucalowe stalowe pazury. Relhad machnął nimi, a próbę przecinając powietrze. Najwyraźniej był zadowolony z efektu, gdyż uśmiechnął się.
- Moja krew – mruknął wskazując olbrzymim pazurem na biegnących. – Nie powinni się tu pchać...

Naim – US 31, sukces! Obrażenia 4+4-3=5

Schowany za krzakami Rusanamani wziął na cel zbliżającego się pobratymca. Strzała wyleciała w kierunku Nariba trafiając go w głowę. Jeździec zawył z bólu, gdy krew trysnęła spod ubrudzonego turbanu. Zatrzymał się niemal natychmiast, skręcając w kierunku Naima, który teraz zauważył, że jeździec trzyma w ręku łuk.


- Teraz! – krzyknął Regius i legioniści cisnęli swoje oszczepy. Do salwy dołączyli Faro i Abdul. Grad pocisków spadł na szarżujących Relhadów, nieco osłabiając ich zapał do walki. Ale tylko strzały Fabiusa zraniły przeciwników. Jedna wbiła się w nogę jarla, druga ugrzęzła tuż poniżej obojczyka wojownika z północy.

Narib – US 7, sukces! Obrażenia 8+3-4-1=6

Narib wystrzelił ku Naimowi. Strzała przeleciała krótki dystans i ugrzęzła w ciele Rusanamani. Na szczęście dla niego, skórzana zbroja nieco osłabiła impet uderzenia.
- Zaraz Cię zabiję! – krzyknął Narib i popędził konia w kierunku Naima.

Setonita – US 72, porażka
Sokracjan – WW 48, porażka

Pędzący setonita wystrzelił w kierunku zbliżającego się do niego centaura, ale galop konia wytrącił go z równowagi. Strzała przeszła wysoko nad głową Sokracjana. Centaur zbliżył się i zaatakował jeźdźca włócznią. Setonita jednak zgrabnym manewrem zszedł z linii ciosu.