xeper

Dwie kolejne strzały opuściły łuk Thoera i pomknęły ku wciąż biegnącym, rozwścieczonym najemnikom. Tym razem obie trafiły w wojowników. Jarl pędzący na przedzie, zupełnie zignorował lotkę sterczącą mu z boku. Towarzyszący mu wojownik, trafiony tuż pod szczękę, wywrócił się na ziemi i leżał, starając się wyjąć strzałę z ciała.

Naim – Zr (-10) 01, sukces!

Rzeczywiście Narib nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Nie nakładał kolejnej strzały na cięciwę, nie sięgał po miecz. Gdy Naim uskoczył spod kopyt konia i chwycił Rusanamani za poły szaty, ten nie zdążył zareagować i runął z pędzącego konia, wprost na trzymającego go zwiadowcę. Uderzenie o ziemię na chwilę pozbawiło obu Rusanamani tchu. Pierwszy odzyskał mowę Narib.
- To podstęp... – wyszeptał szybko, widząc śmierć w oczach Naima i sztylet w jego ręku. – Jestem z wami...

Abdul – US 55 (PS 79), porażka

Kolejny stalowy bełt poszybował ku Relhadom, ale Abdul znów nie trafił. Zrezygnowany wymienił broń i czekał na impet uderzenia pędzących najemników.

Thoer – jeździectwo 03, sukces!

Tymczasem, daleko w stepie pędzący na rozszalałym, wystraszonym koniu Thoer zdołał go opanować. Teraz wyciągnął z uchwytu długą włócznie i kłusem wracał na pole bitwy, wspomóc swoich kompanów.

Seto – WW 39, porażka

Mały Setonita i centaur kręcili się wokół siebie, starając trafić. Setonita nie był dobrym szermierzem. Jego szabla zataczała szerokie łuki, ale był zbyt przewidywalny. Centaur Sokracjan nie ucierpiał w tym starciu.


Jarl jak szalony, tocząc pianę z ust i wykrzykując niezrozumiałe słowa zbliżał się z zatrważającą szybkością. Nagle jednak zatrzymał się tuż przed legionistami i zawył z bólu. Faro uśmiechnął się, gdyż jego pogięte gwoździe okazały się skuteczną zaporą.


Drugi z najemników nie nabił się jednak na nic i z furią uderzył w zastawionego tarczą Regiusa. Uderzał od dołu, celując pod tarczę i decurion musiał starać się unikać ciosu. Nie zdążył i szerokie ostrze topora wbiło mu się w pachwinę, przecinając arterie. Regius krzyknął z bólu i padł na ziemię, tryskając krwią z głębokiej, szerokiej rany. Potok krwi zaraz zmniejszył się i w końcu ustał zupełnie. Decurion nie żył.

Sokracjan – WW 01, sukces! Seto – unik 94, porażka; Obrażenia 8+3-3-1=7
Trafienie krytyczne +1, 91

Po kolejnym szerokim ciosie szablą, Setonita wystawił się na atak centaura. Sokracjan zamachnął się włócznią i pchnął wprost w głowę jeźdźca. Długi grot wbił się dokładnie w lewe oko Setonity, uśmiercając go na miejscu. Koń z wiszącym w strzemionach jeźdźcem odgalopował wystraszony zapachem krwi.


Eyjolf, na którego ciele runy już przygasły, wychylił się zza lini tarcz i niespodziewanie zaatakował nagle zatrzymanego, kulejącego jarla. Długie pazury, kończące palce Relhada zahaczyły o lewe ramię wojownika, rozorując je głęboko. Mag krwi z fascynacją patrzył na krew cieknącą mu między palcami.


Legioniści szybko otrząsnęli się z szoku po śmierci dowódcy. Byli szkoleni do walki i zareagowali instynktownie, starając się wyeliminować zagrożenie działając w przewadze. Gladiusy wyskoczyły zza tarcz niczym jadowite węże. Potężny cios zadany przez Marco wbił się głęboko w brzuch człowieka z północy, niemal przebijając go na wylot. Relhad jęknął i cofnął się, zsuwając z zakrwawionego ostrza. Z brzucha tryskał mu strumień ciemnej krwi.