| Na rufie stała dość młoda kobieta. Blada, piegowata skóra i długie rude włosy kontrastowały z ciemnym, skórzanym kaftanem i czarnymi spodniami w które była ubrana. Niebieskimi oczami przepatrywała lewy brzeg rzeki, szukając oznak jakiegokolwiek zagrożenia. Przedstawiła się jako Irina i niewiele więcej udało się z niej wycisnąć. Wschodnim akcentem kaleczyła Reikspiel więc wolała słuchać, trzymając się na uboczu. Co jakiś czas poprawiała przewieszony przez ramię łuk, szukając dla niego wygodniejszej pozycji. Bezskutecznie.
Czas od początku podróży spędzała na pokładzie, nie zaszczycając ładowni nawet jednym spojrzeniem. Za dnia stała samotnie oparta o burtę, w nocy spała skulona z tyłu łajby.
Nie znosiła statków. Czuła się uwięziona, wystawiona na widok niczym kaczka gotowa do odstrzału, a ludzi gotowych na szybki zarobek i nie przejmujących się honorem oraz gdzieś mających cudze życie, jak wiadomo, nie brakowało. Zachowywała więc stałą czujność, pomimo braku jakichkolwiek znaków że coś miałoby się dziać. Nie odwracała głowy, ale cały czas uważnie słuchała współpasażerów i kapitana. |