| Adam zesztywniał poznając dokładnie głos Evy. Ledwo powstrzymał się od puszczenia przeklętych drzwi i ruszenia jej na ratunek. Jednak nie mogli zostawić ich otwartych, za żadną cenę. Czy też skoczyły na nią futrzaki?
Jednego był pewien, Eva zdawała się być twarda, twardsza od Wolframa na pewno! Na pewno gdy już przyjdą zobaczą dziewczynę dyszącą nad jakimś zmasakrowanym zwierzakiem.
Pocieszał się. Skupił całą swoją siłę w rękach, spróbował sobie wyobrazić czasy gdy wspinał się po skałach. Naparł gwałtownie, modląc się by drzwi ustąpiły. Gdy tylko się zamkną puści się biegiem w stronę dziewczyny, gotowy jej pomóc. |