| Józef odetchnął znacznie lżej, słyszac słowa przyjaciół. Pod kominiarką na twarzy chłopaka wykwitł szeroki uśmiech.
"Od razu raźniej..."
Logiczne argumenty nagle przestały być istotne wobec okazji do towarzystwa. Zwłaszcza, że Józek naprawdę bał się tego co tam może znaleźć. Perspektywa kogoś bliskiego tuż obok...
- Kamil, Julka, dzięki. Doceniam, cholernie mocno. - ulga w głosie wyraźnie była słyszalna. Rudzielec zdjął kominiarkę. Czerwony i spocony, zajął się szybkim organizowaniem 'stroju ochronnego' dla Kamila. Towarzystwo dodało mu skrzydeł, co było wyraźnie widoczne w energii z jaką się poruszał. |