Ja mój kontak z RPG zaczęłem od D&D i prawdę mówiąc z innym się jeszcze nie zapoznałem. Pamiętam jak Maryc wprowadził ów kult do szkoły (patrzcie na jego post). Większość była tym zniechęcona, ja też, tylko po pewnym czasie postanowiłem sprówbować zagrać. Tak więc zaczęliśmy. Mieliśmy do dyspozycji nasz starter do D&D, z któego i tak mało rozumieliśmy, tak więc znaliśmy 7 umiejętności, 5 klas i 3 rasy. Nasze przygody wyglądały conajmniej dziwnie. Rzadko korzystaliśmy z pożyczanego podręcznika gracza (bo był zbyt skomplikowany). Dopiero ja pierwszy kupiłem sobie ów przewodnik. Nauczyłem się zasad i korzystałem z mojej wiedzy (trzymając w niewiedzy resztę graczy). Tak okazało się że każdy wymiękał przy moim przesiąkniętym przekłamaniami skrytobójcy a Mistyczny łucznik Prycha powstał już na piątym poziomie postaci. Bywało różnie. Potem zaczęły pojawiać się kolejne podręczniki i dodatki (pamiętasz jaki szpan był w szkole jak zobaczyliśmy Księgę Potworów Moryc?? :P ). W końcu nastapił ten moment, zbutnowałem się bo znudziło mi się bycie graczem. W ten oto sposób do dzisiaj nie lubię roli gracza, jest taka monotonna....dla mnie jedynym wyobrażalnym zadaniem jest MG i to wszystko. Dot eraz zagrywam tylko w D&D i ostatnio zaczynam pakować się w NS. choć cały czas jestem zdecydowanym zwolennikiem najsłynniejszego systemu d20.
PS: Moryc, ani razu nie wspomniałeś o naszym zamieszaniu w Wiedźminem
