| Uczucie kogoś za mną nie znikało. Narastało, nasilało się.
-Mnemosyne... Na pewno się spotkamy. Dupeczko. - Uśmiechnąłem się do kobiety, jak bym z przyjacielem rozmawiał, i rozstawał się na chwilę.
Pomachałem ręką przed twarzą, chcą odgonić dym po zniknięciu kobiety.
Czekałem. Usłyszałem w końcu kroki osoby która tu weszła. Uśmiechnąłem się do siebie nie oglądając się. Kiedy chłopak podszedł do mnie, zaczął coś mówić. Nie słuchałem go. Po co?
-Zjadła? - Tyle do mnie dotarło - Chętnie bym coś zjadł... Chodźmy.
Odwróciłem się, nie reagując na wyciągniętą rękę, i ruszyłem w stronę wyjścia. Błysnęło, rozpadało się.
-Taki duży chłopiec, a boi się burzy? - Szyderczy uśmiech - Cienias. |