[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=7EygJFmEGBQ[/MEDIA]
Prowadź mnie, Światło, swą błogą opieką,
Światło odwieczne!
Noc mroczna, cel mój tak bardzo daleko
Więc Ty mnie prowadź.
Nie proszę rajów odległych widoku,
Starczy promyczek dla jednego kroku...
Palce machinalnie przebiegają po wyślizganych koralikach różańca; usta niemal niesłyszalnie wymawiają słowa modlitwy; stopy niosą ją bez wytchnienia po ulicach, zamienionych przez ulewę w rwące potoki.
Nie zwraca uwagi na to, co dookoła: nielicznych ludzi pod parasolami, obrzucających ją zdziwionymi spojrzeniami; rozchlapujących wodę samochodów, spieszących w tajemniczych sprawach; na to, że przemokła do suchej nitki, a z jej włosów dałoby się wycisnąć balię wody.
Deszcz siecze niemal poziomo, utrudniając nie tylko chodzenie, ale też patrzenie dookoła. Ale jej wola i jej gniew jest silniejszy od szalejącego wokół żywiołu; prze przed siebie niewzruszenie, lecz w końcu chłód lejącej się z nieba wody na chwilę ją studzi, przywracając bardziej racjonalne zmysły.
Jest już w slumsach; odrapane, koślawe, biedne i krzywe budynki w deszczu wyglądają jeszcze gorzej niż za dnia. Zapuszcza ciemne uliczki, zostawiając za sobą bezpieczne miejsca; lecz im głębiej, tym jej krok staje się coraz mniej pewny.
Nie znam tych dzielnic; to przecież istny labirynt. Takich mieszkań muszą być steki, jak nie tysiące. Muszę gdzieś dowiedzieć się więcej.
RozglÄ…da siÄ™ po otaczajÄ…cych jÄ… ponurych bramach.
***
Wyglądało na to, że "Anielska dziewica" tego wieczoru będzie gościć więcej niezwykłych przybyszów niż zwykle. Krótko po tym, jak tajemniczy posłaniec opuścił klub, drzwi otworzyły się ponownie, wpuszczając do środka wilgoć i zapach ulewy.
Tym razem jednak widok był zdecydowanie milszy dla oka.
Dziewczyna była kompletnie przemoczona: wyglądało na to, że nie zadała sobie trudu schronienia się przed deszczem, albo po prostu lubiła kąpać się w kałużach. Jej białe ubranie stało się lekko przezroczyste; zmoknięta tkanina, wcześniej zapewne luźna, teraz opinała każdy centymetr jej ciała.
Doskonałego ciała, jak można było zauważyć. Idealne kształty i proporcje intrygująco wyłaniały się spod mokrej odzieży, nawet mokre, złote włosy, opadające jej na ramionach w przewrotny sposób podkreślały jej niezwykłą urodę...
***
Bar. Bardzo dobrze, ten potwór zapewne tu przychodził...
Rozejrzała się uważnie dookoła w poszukiwaniu gości. W miejscu, w którym stała, zebrała się już spora kałuża wody.
Dziwne, nikogo nie ma tu w taką pogodę...? Nieważne, tam ktoś siedzi!
Ruszyła w stronę siedzącej przy stoliku postaci. Jej mokre sandały przyklejały się do podłogi, mlaszcząc głośne "klapklapklap", gdy zbliżała się do baru...