Qumi

Creesy zmrużył oczy słuchając słów kransoluda i szybkiej wymiany zdań. Sięgnął po serwetkę, wytarł usta i odłożył ja na bok.

- Jeśli bylibyście tak mili, zajmijcie się naszymi intruzami przez jakiś czas. Ja udam się do kajut, aby zwołać załogę. Niedługo do was dołączę. - wziął głęboki wdech i sprintem ruszył w stronę schodów. Kiedy tylko znalazł się pod pokładem statku, natychmiast zaczął krzyczeć.

- Zbiórka panienki! Intruzi na pokładzie! Trzeba im pokazać co robimy z parszywymi, zawszonymi kikutami, których nawet portowa dziewka nie tknie! Dalej! Na pokład! Ruszać się! - słyszeliście wychodząc z kabiny kapitana na pokład.


- Co do... na cipkę Besmary! Nakryli nas! Wy dwaj z tyłu! Zajmijcie się beczkami z oliwą i ogniem, reszta za mną! Nie dajcie im przeszkodzić naszym planom! - krzyknął wysunięty na przód zbir.

- Jak z nimi skończymy będą macać cycuszki Besmary po drugiej stronie tafli! - krzyknął kolejny.

- Przestań pierdolić, wierszokleta. Mordy trzeba teraz obić, nie tworzyć opery. - odkrzyknął inny na co "wierszokleta" jedynie prychnął.

Zbiry dobyły krótkie miecze i kusze i ruszyły do ataku.


Sabotażyści stojący na środku statku przed masztem wycelowali swoje kusze i wypuścili salwę śmiercionośny bełtów - wszystkie jednak wbiły się w deski pokładu za plecami bohaterów. Widać półmrok oraz zaskoczenie nie sprzyjały celności.

Zaraz po salwie z kuszy, reszta sabotażystów rzuciła się na bohaterów. Każdy wybrał sobie jednego za cel, tworząc razem mur, który trudno będzie rozbić. Nawet jeśli jeden z nich polegnie lub ucieknie - próba przebiegnięcia przez wyrwę mogłaby się okazać śmiertelna.

Ostrza krótkich mieczy zabłysły w zachodzącym słońcu. Większość z nich nie trafiła celu, ale dwa wyjątkowo zawzięte miecze zdołały przebić się przez obronę i delikatną tkankę swoich wrogów.

Aether i Jasper mogli tylko szeroko otworzyć oczy, gdy poczuli głębokie ukłucie - pierwszy w lewy bark, drugi w prawe udo. Rany wydawały się poważne, ale nie na tyle aby powalić bohatera z kasyna oraz najemnika.