| Tylko "ostatni" przemarsz się do czegoś nadaje...
Strażnicy się boją, będą rozkojarzeni, jest 1na1; pewnie sami niesiemy narzędzia... więc broń improwizowana jest.
Uciec owszem się nie da w kajdanach, ale kilof w głowie dobrze nie służy...
Pytanie niejako zupełnie nadrzędne (do wszystkich): czy przez ten tydzień nasze postacie w ogóle z sobą rozmawiały, obmyślały plany, robiły cokolwiek, aby przygotować się do ucieczki??? Czy zwiesiły łapy i robią co im każą?
Bo w pojedynkę się można postrzelić niezaładowaną kuszą...
Pytanie ze strony gracza jest oczywiście inne - skoro to dalej "rozpędówka", to czy w ogóle "się spinać"? Jak za chwilę ma być mniej lub bardziej magiczne uwolnienie to szkoda kombinować "wbrew" scenariuszowi. Snu jeszcze nie czytałem (PW mobilnie mi nie działa), ale dla Paulusa tydzień w kajdanach to tydzień kombinowania jak się z nich wyplątać... i albo musze to jakoś rozsądnie "zdławić", albo zagrać próbę ucieczki.
Ok, metagaming, ale w normalnej sesji bylibyśmy już po jakichś dialogach, ustaleniach, etc. Tutaj - mam wrażenie - jesteśmy "w głębokim lesie". |