| Ciani była dobrej myśli, póki nie zabrali się za holowanie swojej “łodzi”. Nawet po wyrzuceniu wszystkich szuflad, półek, przegród ważyła tyle, co wół w sile wieku. Zastanawiała się, jak to to ma pływać, ale po zwodowaniu z zaskoczeniem stwierdziła, że jednak utrzymuje się jako tako na wodzie, mimo sporego obciążenia, jakie w czwórkę stanowili. Ostatecznie uznała, że może zaryzykować przeprawę, jednakże na wszelki wypadek postanowiła zrzucić z siebie skórznię. Nie pierwszy już raz tego dnia. Jeśli miała się skąpać w wodzie, której w dodatku głębokości nie znała, wolała mieć jako taką swobodę ruchu. Poza tym przesiąknięta wodą skóra mogłaby zesztywnieć po wyschnięciu. Byłoby szkoda. Wprawdzie była dobrze zabezpieczona przed wilgocią, ale wymagałaby potem i tak trochę starania, by doprowadzić ją do pierwotnego stanu.
Tak więc odziana w spodnie i koszulę z butami i zbroją przytroczoną do plecaka, Ciani raźno wskoczyła na pokład ...szafy.
- Hej, deski w dłoń... - zaintonowała.
Zbyt zgrani nie byli i wiosłowanie nie szło im zbyt dobrze. Szafę znosiło raz na lewo, raz na prawo, ale mimo wszystko posuwali się do przodu. I wszystko byłoby cacy, gdyby nie pewien znaczący problem, który pojawił się po paru chwilach.
- Czy my czasem nie idziemy na dno? - spytała spostrzegłszy przytomnie, iż coraz mniej szafy wystaje nad wodę. - Panowie, mamy mały kłopot - zawiesiła głos. - Duży kłopot. - Wskazała paluchem w kotłującą się w oddali wodę.
Sama chwyciła w garść łuk. Doniesie? Nie doniesie? Spróbować warto.
Nie doniosło. Strzała chlupnęła w wodę tuż przed najbliższą z macek.
- Niech to jasna …- zmęłła w ustach przekleństwo. - Zawracajmy, zanim nas dopadnie - zaproponowała szybko. - W wodzie nie będziemy mieli z tym szans.
__________________
"Niebo wisi na włosku. Kto wie czy nie na ostatnim. Kto ma oczy, niech patrzy. Kto ma uszy, niech słucha. Kto ma rozum, niech ucieka" (..?) |