Halleksowi nagle zrobiło się zimniej, jakby owiał go chłodny wiatr — nie było to przyjemne uczucie i sprawiło, że podniosły mu się włosy na karku, ale stanowiło pewną odmianę od gorącego wzburzenia, jakie go trzymało od czasu kłótni z Julią. Nie wiedział, co myśleć o sytuacji, w której się znalazł. Z jednej strony miał trochę ochotę załatwić to bez rozlewu krwi albo po prostu uciec, tak jak tak miał w zwyczaju robić, z drugiej — zdawało mu się, że właśnie tego szukał i że tego teraz potrzebował, nawet jeśli może się to nie skończyć dobrze.
Na szczęście nie zastanawiał się, co myśleć, dłużej niż sekundę. Obrzucił wzrokiem uliczkę i zauważył, że pomiędzy dwoma domami po jego prawej znajduje się ciasna szczelina. Hallex rzucił się w jej kierunku, ale nie po to, by uciec — wiedział już, że będzie walczyć, po prostu nie zamierzał robić tego z dwoma przeciwnikami na raz. Gdy tylko znalazł się w wąskim przejściu, w pośpiechu odpiął tarczę umocowaną do jego pleców.
Ruch na K18; użycie przedmiotu.