| Na środku drogi tuż za zakrętem, który właśnie mijacie, widzicie okropny widok. W kałuży karmazynowo-rdzawego błota leży przewrócony na bok niewielki zakryty powóz. Z widocznych drzwi zwisa kobieta, a raczej to, co z niej zostało. Drogie szaty zwisają luźno w strzępach z tego, co kiedyś jeszcze było ciałem niewątpliwie urodziwej szlachcianki. Z tej odległości nie jesteście w stanie dojrzec twarzy, ale macie wrażenie, że to chyba nawet lepiej. Dookoła wozu, niczym marionetki, leżą rozrzucone ciała pieszych gwardzistów damy z powozu. Nawet z miejsca, w którym stoicie możecie stwierdzic jak zginęli. Wykrwawili się przez spore rany tętnic po wewnętrznych stronach ud. Wypływająca z cięc krew utworzyła dookoła powozu ponure, cuchnące bajoro. Kiedy przypatrujecie się dalej, zauważacie, że w ścianach powozu tkwią niewielkie strzały, zakończone kolorowymi lotkami. Jest ich wiele. Bardzo wiele. Te same strzały tkwią w ciałach koni, niegdyś ciągnących powóz i w co poniektórych ciałach strażników. Teraz już nie macie wątpliwości co powodowało zapach zgnilizny...
__________________
"Z zawodu jestem rzeźnikiem, ale bycie poszukiwaczem przygód niewiele się od tego różni. Poprostu mięso, które teraz siekam tasakiem, trochę mocniej wierzga" |