Pinn

Pijany ganger przed budynkiem właśnie srogo wymiotował, kiedy szóstka ludzi udała się do SpireWire, który odzyskał widzialność. Spluwę przy plecach Alana trzymał zgarbiony smutny osobnik nie wypowiedziawszy od początku ani słowa. Reszta wojowniczo zmierzała z wypiętymi piersiami. Widzieli prostą wygraną , która właśnie miała się ziścić. Grubiutki ciągle powtarzał coś o Grand Vegas do łysego; ten wyjął krótką , cienką igłę programową z kieszeni pikowanego skórzanego bezrękawnika wkładając ją sobie w gniazdo na czole. Gość zaraz potem stanął w miejscu , podskoczył i zatańczył skocznie swoimi długimi nogami, wydając okrzyk zachwytu. Mówił coś o kolorach i rżnięciu go w czaszkę. To ułatwiało sprawę dla Castora.

Weszli po rampie przechodząc zaraz grodzie główne. Hol główny rozświetlał się chłodnym światłem. System wykrył gości...

Nawet pobudzony softem rekreacyjnym nakręcony w swoim świecie łysy przystanął głośno przeklinając. Reszta zdezorientowana zakrzyknęła, czytając napis, każdy w swoim czasie spostrzeżenia. Castor odwrócił się za plecy widząc przerażonego, zmieszanego wartownika. Odruchowo odłożył broń od pleców Zimnego , chcąc w instynktowny sposób chronić swoich głównych organów nawet jeśli zagrożenie było rozszalałymi cząstkami wkradniętymi z kosmosu.

Strzelba Kazar jak większość broni dobrej klasy należała do kompaktowych. Oszczędność miejsca naprawdę posiadała wartość, a automatyczne rozłożeni potrzebowało tyle czasu co nóż sprężynowy. Aktywacja dopalacza refleksu również nie potrzebowała minut, ale przyzwyczajenie świadomości do nagłej nadwrażliwości psychoruchowej mogła wywoływać kilkusekundową dezorientacje. Castor musiał wybrać między bronią dystansową a dzikością pozostałych mu w pierworodnej ręce ceramicznych pazurów. Lub po prostu znów wpaść na nietypowy pomysł...