Gra z Przeznaczeniem rozpoczęła się.
Kamena miała dla nich misję, a oni nie mogli jej odmówić. Wiele lat znajomości i tyle niepisanych zobowiązań plus uczucia, który każdy z nich miał wobec tej tajemniczej kobiety.
To, co się z nią stało, z jej wyglądem tylko utwierdzało ich w przekonaniu, że sprawa jest bardzo poważna.
Teraz trzeba było zebrać wszystkie siły i zrobić to, co było w ich mocy, aby wygrać w tej grze. Grze w której nie znali reguł i nie byli do końca pewni jaka jest stawka.
Z oknem jęk policyjnych kogutów mieszał się z rytmicznym staccato wybijane przez deszcz na metalowym dachu. Gdzieś w oddali rozległ się trzask pioruna, który rozświetlił wieczorny mrok.
Słysząc ten huk herosi wiedzieli już to nie jest zwykła burza. Nie znali jednak jeszcze odpowiedzi na pytanie czyja to sprawka. Czy to jakiś potomek Zeusa był zamieszany w obecne wydarzenia? Czy może któryś z synów Thora?
- Uciekajcie! To.... - krzyknęła Kamena, a jej dalsze słowa zagłuszył kolejny piorun i huk wybijanych ciężkim taranem, metalowych drzwi.
Do zniszczonego magazynu z dwóch stron wbiegło kilkunastu policjantów. Twarze skryte w kominiarkach, kamizelki kuloodporne oraz długa broń mówiły jasno, że żarty się skończyły. Trzy litery znajdujące się na plecach policjantów pokazywały z kim mają do czynienia.
DEA, Drug Enforcement Administration. Ktoś wysłał na nich Wydział do zwalczania narkotyków? Czy może to był tylko zwykły przypadek lub pomyłka?
- Wszyscy ręce do góry! Padnij! Twarzą do ziemi! Ręce na karku! - krzyczał biegnący w pierwszym szeregu agent.