| Anka.. Spojrzała z wdzięcznością na Kucharza.. Uśmiechnęła się ciepło do niego i już miała otworzyć usta by się z nim przywitać, gdy Barbara podbiegła do niej.. Taaakkk.. Kolejne rozkazy.. Dobrze przynajmnie, ze w tej chwili są one zwięzłe, proste i na czas.. Oby tak było do końca..
Dziewczyna ruszyła sprężystym krokiem do zejścia do piwnicy, przyglądając się kolejno twarzy każdej napotkanej osoby.. Większość z nich znała, nawet lubiła.. I dziwnie jej było patrzeć na to skupienie na ich twarzach.. Spod którego można było odczytać strach.. Nie pasowało to do nich.. Przecież były tam dzieci, które powinny teraz bawić się i przeżywać najlepsze lata swojego życia.. A nei służyć ojczyźnie..
Schodząc po kolejnych schodkach, starała się naprężyć wiotkie mięśnie ramion, by przytrzymać jakoś zadużą opaskę.. Co jednak nie dawało zbyt wielkich efektów.. Dlatego owineła nią tylko nadgarstek.. Mając nadzieje znaleść jeszcze chwilę czasu na umieszczenie jej na właściwym miejscu..
Gdy weszła do zaciemnieonego pomieszczenia, zasalutowała obecnym tam osoba i zameldowałą swoje przybycie, uśmiechając się odrobinę niepewnie.. Nie miała pojęcia jak mogła by im pomóc w zaistaniałej sytuacji, ani na czym polega dokładnie zaistniały problem.. Ale najwyraźniej za chwilkę się dowie..
__________________
"Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta, co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania." |