| Prawdziwy mężczyznę ucieszyłby się z wyboru, w którym przyporządkowano go do grupy z dwoma nadobnymi panienkami. Mógłby udowadniać swą męskość, popisywać się siłą, intelektem, wszystkim co było atrybutem mężczyzn. Prawdziwy mężczyzna by się ucieszył… Prawdziwy… Victor więc chyba takim nie był... Toten-Eroberer, który normalnie był spokojny, małomówny, odizolowany, przy kobietach czuł się niepewnie, bardzo niepewnie. Szczególnie przy tych żywych, bo z tymi, które odeszły już do ogrodów Morra, mniej. Tamte były spokojne, spokojne, jak i on.
Zadanie mu przydzielone też mu się wydało, jakby nie dla niego… W drodze wyobrażał sobie, że podąży od razu z wyprawą, że będzie odprowadzał ludzi przez Bramę, a nie robił teraz jako kurier. Cóż, jeśli jednak taka ma być teraz jego droga... Wszak chcieli mieć sługę Morra w słych szeregach, więc pewnie się on później, do wyższych celów, przyda… Na ten czas chwycił jedynie list, otworzył go, czytając informacje, jakie są w nim zawarte i schował go pod swe szaty. Nie odezwał się tradycyjnie żadnym słowem, jeno kiwnął głową, potwierdzając, że wszystko rozumie.
*** Trzy dni później ***
W końcu i on, z pomocą, wspiął się na drzewo. Całe szczęście zwierz go nie chapsnął, choć było bardzo blisko tego. Dwa przepasane miecze, które posiadał akolita, spoczywały wciąż poza jego dłońmi. Teraz jednak one na niewiele się zdadzą. Zdałby się łuk, którym przydałoby się ustrzelić zwierzaki. Wilki wyglądały na wygłodniałe, więc chyba szybko nie odpuszczą. Trzeba było sobie utorować drogę przez nie. Jedną ręką trzymając konar, drugą sięgnął po miecz. Jak któryś zwierzaczek wyskoczy na odpowiednią wysokość, Victor zdzieli go z całych sił. |