| W tunelu liczyło się jedno - jak najszybsze przedostanie się na drugą stronę. Nie miało znaczenia w jaki sposób. Byle trwało najkrócej. Byle monstrum nie dosięgnęło jej. W chwili gdy jej noga prawie została złapana spięła się nagle jakby dostała skurczu i poparzyła się o coś. następnie liczyło się jeszcze szybsze przedostanie na drugą stronę. Wyglądało to jak kot uciekający z wanny w której była woda. Łapała się wszystkiego. Drapała wszystko. Kopała wszystko. W końcu jej się udało. Massimo widział ją całą trupiobladą z delikatnym przebłyskiem koloru przy ustach.
- Nmgh... - Stękała ciężko z każdym oddechem i przełknięciem produkowanej śliny.
Pompowana krew i niezwykle intensywna przemiana tlenu trzymały ciało na wysokich obrotach. Mogła zrobić więcej rzeczy w krótszym czasie. W końcu chodziło o życie. Jednak żeby móc się jeszcze kontrolować musiała chwilę przytrzymać się czegoś nieruchomego.
Po spostrzeżeniu Massimo spojrzała na swoją mapę. Niewiadome było, czy w ogóle ją przeczytała, czy tylko obniżyła wzrok na ułamek sekundy.
- Biegnij! Po prostu biegnij! - odkrzyknęła łapiąc się z pozoru przypadkowej skrzynki.
Wybrała ją jednak celowo, bo miała się dać wepchnąć do włazu. Precyzyjnej mówiąc miała się w nim zaklinować. Zaparta jeszcze jakimś metalowym śmieciem powinna dać przynajmniej parę dodatkowych sekund. Nawet jeśli monstrum bez większych problemów byłoby w stanie przedrzeć się przez klin - i tak miało jakąś przeszkodę do pokonania. Na samym wrzuceniu nie spoczęła.
- Unikaj wszystkich magazynów, miejsc gdzie kiedyś było coś, czego teraz szukasz - instruowała pośpiesznie zgodnie ze swoim przerwanym tokiem rozumowania
Wyrwała pobliską gaśnicę z uchwytów. Dyszę wetknęła w szparę swojego zatoru. Wyciągnęła zawleczkę, ścisnęła rączkę i trzymane w palcu metalowe kółeczko przełożyła na rękojeść, by nie przerywać zawartości gaśnicy w ucieczce. Kolejno sięgnęła do pasów po racę. Odpaliła ją i wrzuciła w mgłę szybu technicznego. Minęło już wystarczająco dużo czasu na zabawę z tymi wszystkimi rzeczami. Niezwłocznie po tym obróciła się i wybiła mocno obierając kierunek w którym udał się Massimo. Metalowy wydźwięk butów magnetycznych przenoszonych przez metal musiał być łatwy do wychwycenia. W trakcie lotu mogła odrobinę czasu poświęcić na rozejrzenie się po pomieszczeniu, którego tak bardzo nie chciała oglądać. Szczególnie zastanawiać się nad stanem dryfujących załogantów.
“Wirus...” Rzucała w głowie osądami na temat tego, co doprowadziło do sytuacji w której wszyscy tkwili. “Bakteria... Pa~”
Będąc w połowie drogi wyciągnęła drugą taką samą racę. Odpaliła ją i cisnęła do bocznego magazynu. Ten ruch sprawił, że zauważyła naprawdę wielki jeden szczegół, którego nie zdołała zobaczyć wcześniej. Na początku poczuła zaskoczenie. Następnie zdziwienie. Po dłuższej chwili pojawił się w jej oku błysk i jedną falą jej ciało zalał dreszcz, gęsia skórka i chłód.
- O boże... - Wydobyło się z jej słowo, które z pewnością nie zostało by dopasowane do jej osoby. Jednak dobrze oddające skalę.
Była to chwila, w której łącząc fakty zrozumiała, co tak na prawdę się dzieje, z czym mają do czynienia, skąd to się wzięło i w jakim niebezpieczeństwie się znajdują. Wielką szkodą było to, że nie było warunków, by się ze wszystkimi tym podzielić... |