Patrick nie miał łatwo. System celowniczy statku co prawda nie należał do najgorszych, ale stworzono go do ostrzeliwania wielkich, pancernych kadłubów mknących wśród kosmicznej pustki. Tu strzelał w wąskim zamkniętym otoczeniu, a cel znajdował się zaraz koło miękkich i wrażliwych ludzkich ciał. Na nic nie zdały się liczne proponowane przez komputer rozwiązania celowe. Wycelował ręcznie w korytarz obok dwójki uciekinierów i strzelił.
Patrick strzelanie d20=14 pudło.
Wiązka wystrzeliła z lufy działka i ułamek sekundy później uderzyła w coś głęboko w korytarzu. Sypnęło iskrami, buchnęło dymem. Gdy ten się rozproszył, wraz z Mikhaiłem dojrzeli w oddali dwie leżące nieruchomo postaci. Ich ciała wydawały się mocno osmolone, ślad po uderzeniu wiązki znajdował się niemal przy samych domniemanych zwłokach, zdecydowanie bliżej, niż planował to Patrick.
Chwilę później zauważyli to też funkcjonariusze Ochrony, którzy w międzyczasie obeszli statek, rozstawiając się tak, by nie stać w zasięgu działka.
- PODDAJCIE SIĘ! - doszło gdzieś z boku, bardzo cicho i niewyraźnie. Kadłub faktycznie nieźle tłumił dźwięki.
***
- Ja... - księgowy dopiero powoli wychodził z osłupienia...
- ... uważam, że powinniśmy się poddać, panie Denny. - wycedził w końcu słabym, zmęczonym głosem.
- Rozumiem, że zgodnie z umową, robi pan wszystko, by utrzymać mnie przy życiu, ale poszukiwany przez tutejsze władze, nie będę w stanie wypełnić mojego zadania... - wytłumaczył, wskazując zdziwionego funkcjonariusza, który powoli zaczął podnosić się z podłogi.
- Proszę oddać temu panu jego broń, a pana uprzejmie proszę, by nas aresztował i przesłuchał zgodnie z obowiązującą lokalnie procedurą. Jestem pewny, że wszystko się wyjaśni.
Ochroniarz zupełnie zdębiał, patrząc to na jednego, to na drugiego.