| Zbladł całkiem, widząc jaki efekt wywołał jego strzał. Zrobiło mu się niedobrze. Wyłączył działko drżącą ręką i wstał, nie mogąc spojrzeć ani na swoje dzieło, ani na Mikhaiła. Usłyszał oficera, ale jego szybkie pojawienie się przy wyjściu wcale nie było spowodowane jego słowami. Widział już wcześniej trupy, to nie to było problemem. Mimo bratania się z anarchistami, zawsze uważał, że przynajmniej jego własne ręce były czyste. Pewnie, było to kłamstwo.
Ale aż do teraz dzielnie podtrzymywał je w swojej głowie.
Wybiegł na zewnątrz i ignorując ochronę, dopadł do kąta i zwymiotował. Poleciało trochę żółci i kawa, na szczęście nic nie jadł od dość dawna. Wstał chwiejnie.
- Czy oni nie żyją? Nie chciałem ich zabić. Tylko strzelić, by się zatrzymali. Wyjaśnili sytuację. Mieliśmy im tylko pomóc naprawić statek!
Nawet nie próbował kłamać. Poczucie winy i chaos w głowie nie pozwalały wymyślić nic przekonującego. Zawsze był okropnym kłamcą. |