| Szliście przez małe miasteczko dosć długo ,by w końcu ujrzeć posiadłosć barona. Wyglądała jak niewielki pałacyk. Białe mury wokół których kwitła zieleń ogrodów rozpościerających sie wokół całej posiadłości. Przechodziliście miedzy równo przystrzyżonymi żywopłotami widząc po obu stronach wspaniałe rzeźby otoczone różnokolorowymi kwiatami.
Weszliście w końcu do wnętrza które także przypominało pałac. Oszklony sufit wysoko ponad ,marmurowe filary i obrazy na ścianach. Można było poczuć ten swoisty kontrast bez problemu ,gdy z biednego miasteczka przechodziło się w taki przepych.
Na samym końcu wielkiego pomieszczenie znajdował siestół za którym na krześle przypominającym tron siedział sam baron.
Był to niski ,tłusty człowieczek z niedogoloną szczeciną na twarzy i oznakami łysienia. Miał obwisłe policzki i usta wykręcone jakby zjadł właśnie cos obrzydliwego.
-Witam panie Plom - powiedział świńskim głosikiem wspierając twarz ręką.
Staruszek stanął po drugiej stronie stołu tuż przed tobą
-Mówiłeś baronie ,że mam jeszcze czas na spłate długu
-Taak? Nie przypominam sobie - powiedział z udawanym zdziwieniem
-Sądze ,że ta urocza panna za tobą to jedna z części spłacanego długu?
-Na Bogów, nie! Spłace ci wszystko tylko daj mi czas. Za kilka dni mają przyjśc pieniądze za..
-Ależ mnie nie obchodzą pieniądze. Nie pamiętasz jak mówiłem ci ,że potrzebni mi są niewolnicy? Czy nie po to zatrudniłeś te panienkę? Bo chyba nie po to by jej zapłacić..z niczego
-ależ przecież nic nie mówiłeś baronie.. - spojrzał na ciebie znów tą samą wystraszoną miną
-ja naprawdę nic z nim...
-nudzi mnie to gadanie. Drogę do wyjścia znasz. Dziewczyna zostaje tutaj
__________________
Great men are forged in fire
it is the privilege of lesser men to light the flame |