| Shaz'zar z początku nie wiedział co się dzieje. Prowadził właśnie jednego z orków do ściany klatki, by wcielić w życie swój plan, gdy usłyszał krzyk, a potem cała orkiestrę wrzasków.
Instynktownie skoczył ku najbliższej broni. Odklinował czyszczak i skierował się w stronę zamieszania. Kilkukrotnie zakręcił młynka szpikulcem i z poirytowaniem stwierdził, że jest niewyważony. Podejrzewał, że to pająk, jakiś pupilek lokalnej matrony urządził sobie ucztę na którymś z więźniów. Okazało się jednak, że jednego z elfów zjada przezroczysty glut. Jak pokonać bezkształtną kupę?
Drow nie miał pojęcia, a nigdy nie atakował, jeśli nie był w stu procentach pewien, czy atak się powiedzie. Postanowił obserwować walkę. Wyglądało na to, że ciosy improwizowana bronią były wystarczające, by uszkodzić paskudy. Nie pozostawało wiec nic innego, jak dołączyć się do starcia.
Jak pomyślał tak zrobił. Shaz'zar jednym susem pokonał odległość dzielącą go od kwaśnych fekaliów i uderzył z całej siły, na oślep, bo i tak nie mógł znaleźć głowy. To wystarczyło. Przezroczysty kisiel rozlał się pod uderzeniem tropiciela i znikł, wyparowując szybciej, niż zupa gulaszowa z rotha w obozie pełnym głodnych wojowników.
Drow pociągnął nosem i splunął na ziemię. Praktycznie żaden przeciwnik, zwłaszcza w obliczu takiej grupy. Niemniej jednak zabił jednego z nich. Elfa, który mógł być bardzo przydatny w ucieczce, a którego talenty właśnie stracili.
Shaz'zar odwrócił się i skierował z powrotem do krat, by w końcu urżnąć ten szpikulec.
__________________
Ash nazg durbatuluk,
Ash nazg gimbatul,
Ash nazg thrakatuluk,
Agh burzum-ishi krimpatul! |