Fiath

Dullahan mętnie przyglądał się nauczycielowi a następnie swojemu pióru. W sumie to dawno nie był w szkole. Zawsze jakieś miejsce.
Mały, świetlisty ognik znów wyleciał zza kołnierza Dullahana, tym razem zawieszając się tuż pod jego uchem. Na tyle blisko, że samo trzaskanie skrzydełek zdawało się chłopakowi potwornie głośne. Jak widać Irria wiedziała co znaczy "nie odzywać się". Konkretniej, znaczy to: "Mówić tak, aby nauczyciel cię nie słyszał."
- I co teraz zrobisz? - spytała - Mówiłam, musisz pamiętać ile masz lat. To istotne. Teraz jesteśmy zgubieni!
W odpowiedzi odmruknął jakiś nieartykułowany dźwięk przez zamknięte usta, przyglądając się pięknemu napisowi "Dullahan" w który włożył dużo więcej pracy niż potrzeba. A tak naprawdę wciąż jego czcionka wyglądała tragicznie. Mimo stylizowania jej własną wyobraźnią.
- Możemy po prostu odgadnąć twój wiek. Co ty na to? Czekaj...Wiem! Spotkaliśmy się jakoś dwa wieki temu, prawda? To musiało być przynajmniej z osiem lat. Musiałeś się też kiedyś urodzić...wpisz dziesięć! Na pewno masz dziesięć lat. Jestem tego pewna!
Mimo zadowolonych krzyków wróżki wprost do jego ucha, Dullahan nie podzielał jej przeczucia pewności siebie. Nie pamiętał i tyle. Przecież go za to nie wyrzucą, prawda? A jak jednak powiedzą, że ma sobie przypomnieć, to wtedy wpisze te całe dziesięć....choć o dziwo miał pewność, że wiek trwa dłużej niż dziesięć lat.
Teraz doszło do koloru. Jaki kolor on lubi? Właściwie ubrany był na czarno...Może powinien wpisać czarny?
- Stój! - powstrzymała go wróżka. - Czarny to nie kolor! To jego brak. Kolor bierze się od światła a gdy światła nie ma to jest czerń. Wymyśl coś innego. Jest dużo fajnych kolorów, na pewno coś znajdziesz...albo wpisz wszystkie.
O! To była myśl. Dullahan nie mógł dbać więcej o kolor więc równie dobrze mógł wybrać wszystkie. Wpisał więc biały. W końcu biel powstaje wtedy gdy złączy się wszystkie kolory jakie istnieją.
Zaleta? Spokój. Nie musiał nawet nad tym myśleć. Nawet Irria tego nie skomentowała. Wiedziała, że kto jak kto, ale on zawsze jest spokojny.
Równie proste okazało się pytanie piąte. Już ustalił na początku. Ogień jest szkodliwy dla zwłok a zimno je konserwuje.
- O! To ja wiem. Ja wiem! Miecza używasz lewą więc musisz być leworęczny. To całkiem oczywiste. Pomagam?
- Mhm.... - mruknął po cichu aby nie zasmucić Irri gdy wpisywał, jak go poprosiła, że jest leworęczny.
Niestety nie zdawał sobie sprawy z tego, że to Irria jest leworęczna i jak większość leworęcznych, często myli stronę prawą z lewą.
Wtedy zapadła cisza.
Ostatnie pytanie było podchwytliwe. Ani Dullahan ani Irria nie byli pewni jak powinni się do niego odnieść.
Pytanie to nie miało sensu, tak uważał Dullahan. Z kolei Irria była pewna, że kto pyta ten nie błądzi, a głupich pytań nie ma w ogóle. Poza tym, jedno pytanie więcej zapełniało więcej miejsca na kartce, nadając jej ładniejszej prezentacji.
- ...Teoretycznie...tak? - szepnęła niepewnie gdy Dullahan przypatrywał się kartce.
Przydałoby się to odegrać strategicznie. Gdy jeszcze żył był w szkole dla strategów. Na pewno będzie wiedział jak rozwikłać to zagranie...
Medytował ciężko, a gdy skończył, jego odpowiedzi wyglądały następująco:

Biednemu Dullahanowi nie pomogło jednak magiczne pióro. Pochodził on z kraju gdzie L pisało się jako R choć również uczył się w kraju gdzie R pisano jako R. Ostatecznie używał jednej litery dla dwóch symboli. Gdyby tego było mało, nie był światom, że "biały" pisze się "biały" a "bielisty" to kolor będący odcieniem skóry ludzkiej.
Przez błąd w jaki wprowadziła go Irria wpisał złą rękę jako swoją dominującą a jego argumentacja u dołu strony wcale nie była efektowna...
Przynajmniej się starał.
Uczniowie którzy się starają są cenni.