| Beorn całą akcję obserwował z ukrycia, nie dając znaku o swoim istnieniu. Doskonale widział, że nowo przybyli zostali zaatakowani, zastanawiał się nawet czy im nie pomoc. Jednak postanowił dać im pole do popisu.
Gdy ostatni z bandytów upadł bez życia na błotnistą glebę, postanowił się ujawnić, lecz coś go zatrzymało. Jego wyćwiczone uszy usłyszały tętent końskich kopyt. Doskonale widział jak jeździec dobywając toporka, zmienia wygląd twarzy jednego z szabrowników. Gdy rudowłosy jeździec się zatrzymał, Beorn zadecydował o ujawnieniu swojej obecności. Trzymając łuk w gotowości wyszedł skulony ze spalonej chaty i ruszył powoli w kierunku nowo przybyłych.
Korzystając z osłony nocy cichutko oraz nie zauważenie zbliżył się do nich.
__________________
Bierz co Ci dane i bądź losu panem |