| - To jest to. To rozumiem. W końcu jakaś motywacja i zaangażowanie! Idziemy. Prowadź do stajni, Tademie – powiedział Dio, nie kryjąc swojego zadowolenia odnośnie dialogu jaki wywiązał się między dwójką nowych kamratów. Sprawy w końcu przybierały inny obrót. Jeżeli nie pozytywny, to zdecydowanie bardziej aktywny. Nawet gonienie za widmami przeszłości było ciekawsze niż zwyczajne zwieszanie nosa na kwintę. Blondyn zapamiętał sobie adnotację o tym, że istnieją miejsca do których nie sięga moc jego nowego nemezis. Las Kwiatów. Nazwa wydała się całkiem kretyńska, ale przecież liczyły się właściwości, a nie czyjś dar do nazewnictwa. Duchy Światła? Ciekawe jak była dokładna specyfika tych stworzeń. Jaką rolę pełniły w tym świecie? Do diaska, będzie musiał w wolnym czasie znaleźć jakąś bibliotekę i dokładniej zagłębić się w tajemnice Doliny. Na skąpych wzmiankach Tadema wolał zbytnio nie polegać. Ale z drugiej strony naprawdę nie mógł zrozumieć dlaczego wszyscy pastwili się nad tym biednym dzieciakiem. Widać było, że miał serce na właściwym miejscu. Nawet zgorzkniałość wszystkich wkoło nie była w stanie zrazić jego zapału, chęci ratowania przyjaciela. Może i jak sam twierdził nie mógł pochwalić się magiczną potęgą, ale bohaterstwo polega na czymś więcej niż tylko wywlekaniu rzeczywistości na drugą stronę przy pomocy nienaturalnych zdolności. Jak na razie Tadem był jedynym z tych fantastycznych uchodźców, któremu Joestar przyznałby takie miano.
__________________
You don't have to believe in me.
Just believe in the Getter. |