| Szklankę whisky wypiła jednym haustem i skrzywiła się z obrzydzeniem. Jak można było gustować w tym trunku? A jednak w tym momencie niczego nie potrzebowała bardziej, niż procentów rozgrzewających gardło i rozluźniających umysł.
Kiedy prawnik odmówił Elisabeth przekazania kluczy, w oczach Olivii pojawiła się iskierka złości, jednak wyrazem twarzy dość dobrze ją maskowała. Słuchała w skupieniu i szczerze liczyła na to, że Terenbach ugnie się pod słowami Brooksa. Liczyła, ale nie oczekiwała. Zbyt dobrze znała takie sytuacje.
Jeśli ktoś dostrzegł wcześniej jej zirytowanie, zdziwić go mogły jej słowa:
- Oczywiście ma pan rację. Wolę zmarłego należy uszanować i żadne z nas nie powinno mieć o to do pana pretensji. To wszystko bardzo skomplikowane, ale wierzę, że z pańską pomocą uda nam się to jeszcze jakoś rozwiązać. Myślę, że nie będziemy panu dodatkowo zawracać głowy naszą obecnością w pańskim domu, ale pański gest jest naprawdę ujmujący - powiedziała z wdzięcznością i zrozumieniem. Wstała z miejsca. - Uważam, że w tej chwili nic więcej nie możemy zrobić, więc jeśli wszyscy państwo pozwolą... - wyciągnęła rękę do uścisku w stronę starszego mężczyzny.
W kilka chwil potem czekała przy aucie, a gdy już wszyscy w nim zasiedli, odezwała się zdecydowanym tonem:
- Chyba nie muszę was przekonywać, że musimy dostać się do domu Malvina - twojego ojca - sprostowała, patrząc na Elisabeth. - Skoro nie możemy liczyć na łaskawość losu, trzeba skorzystać z tego, że dom jest na uboczu i nikt raczej nie powinien zwrócić uwagi na to, że torujemy sobie drogę na siłę. Jakkolwiek przyłapanie mnie na włamaniu zniszczy mi życie, to nie zamierzam siedzieć tu bezczynnie do końca swoich dni. - Spojrzenie Olivii doskonale wyrażało, że jest pewna swoich słów.
Ech, stare, dobre whisky.
__________________
"We train young men to drop fire on people, but their commanders won't allow them to write "fuck" on their aeroplanes because it's obscene." Apocalypse Now |