Cai

Molier przetrawił odpowiedź Carpentera. Ze wstrętem rozejrzał się wokół i doszedł do ostatecznej konkluzji. Mogła nie spodobać się reszcie, ale przecież wcale nie zamierzał się nią głośno dzielić. Wyciągnął ramię i przyciągnął do siebie elektroniczną zabawkę, porywając pudełko sprzed oczu Day i żołnierza. Opadł na ziemię, opierając plecami o konar. Włączył urządzenie, przy okazji rozerwał opakowanie batonika, którego "niechcący" posiadł. Trzymał go nienaturalnie, pomiędzy dwoma wyprostowanymi palcami. Żuł ostrożnie, jakby nie przywykł do zwykłego jedzenia.

- Ogłoście referendum. - Doradził. Jedną ręką sprawdzał opcje geolokalizatora. - Jak ja nienawidzę demokracji... Świat się kończy - Rozbawiony odniósł się do tektonicznych wstrząsów. - a nie przestajecie ględzić.

Analizował ukształtowanie terenu, szukał przydatnych kryjówek, miejsc, gdzie mógłby wciągnąć przeciwnika w zasadzkę. Sieć jaskiń mogłaby się nadać, gdyby tylko tunele pozwalały na odpowiednie manewry. Poza tym chciał znaleźć wolne od drzew obszary, czyli potencjalne lokalizacje, gdzie śmigłowiec mógłby swobodnie wylądować. Inaczej nie wyobrażał sobie, aby mogli ich zapakować na pokład.

"Taak". Uśmiechnął się w duchu. Jeśli skrzynka działała na zasadzie emisji fal, które można namierzyć lub stanowi rodzaj nadajnika pozycji, to osiągnął swój cel. Nie zamierzał, ani tu nocować, ani chodzić w nieskończoność po lesie, niczym jakiś zapalony, zasrany traper. Dążył do konfrontacji, tylko w niej mógł odnaleźć siebie, zdobyć uznanie w oczach poległych braci i sióstr, zaspokoić swe żądze... i ciekawość.