Eiji pozostawał na swojej warcie tak czujny jak tylko mógł, podczas gdy reszta drzemała przy bardzo małym, ukrytym za dwoma pagórkami w małym lesie, ognisku. Nudna i trudna z racji zbliżającego się zmierzchu obserwacja doprowadziła Eijiego do dwóch wniosków. Pierwszym było to, że bandyci to niesamowici lenie, a drugi to to, że na pewno coś szykowali na ten wieczór. Nikt nic nie pił, wielu ostrzyło broń, oporządzało konie. Musieli się na coś szykować. Gdy tylko przyszedł Atshushi, samotny ronin poinformował go o swoich podejrzeniach, gdy sam poszedł do obozu podzielił się nimi z resztą towarzyszy. Jeśli mieli działać to szybko, mogli poczekać aż bandyci wyjadą i korzystając z tego, że będą rozdzieleni, zniszczyć ich obóz o wiele łatwiej niż gdyby byli tam wszyscy. Jednak pozwolenie połowie odjechać narażało na wielkie niebezpieczeństwo, dopiero co odratowaną wioskę. Decyzja była trudna, ale musiała zostać podjęta szybko.