| Słysząc słowa stojącego obok księdza uważnie spojrzałam na lekarza. Trudno ukryć, cieszyłabym się, gdyby protesty duchownego przyniosły jakiś skutek. W końcu co innego patrzeć na kolejnych umierających na polu walki, a co innego polować na jakiegoś dzieciaka na gruzowisku miasta. Nie wierzyłam jednak w powodzenie jego działań. Wręcz byłabym zdziwiona, gdyby nas zleceniodawca odpuścił w momencie, gdy tak mocno zagrożone było życie jego dziecka. Znudzenie wyraźnie widoczne na twarzy rozmawiającego z nami mężczyzny utwierdziło mnie w tym przekonaniu.
Zaskoczona słuchałam, kolejnych szczegółów, które nam przedstawiał. Myślałam o tym, ile czasu minie nim nauczę się sprawnie działać w nowych realiach. Problemy, które kiedyś miały kluczowe znaczenie, teraz praktycznie nie istniały, za to ich miejsce zajęły całkiem nowe.
Zawahałam się, gdy zaproponował nam rozmowę z Robem. Nie widziałam większego sensu w tym spotkaniu. Ruszyłam jednak we wskazanym kierunku z pozostałymi wiedziona ciekawością.
Uważnym spojrzeniem omiotłam pomieszczenie do którego trafiliśmy. Mocno zniszczone sprzęty, potargane książki, poszarpana mapa... Całość przedstawiała smutny widok. Tak bardzo różniło się to od standardowego wyposażenia znanych mi z przeszłości biur.
-Cóż, zapewne nie jest pan zdziwiony, że jesteśmy nieco zaskoczeni zastaną rzeczywistością.- odpowiedziałam spokojnie, choć postawa mężczyzny odbierała mi pewność siebie. Liczyłam, że dalszą rozmowę podejmą towarzyszący mi ludzie. W innej sytuacji miałam zamiar przekonać go o konieczności lepszego poinformowania nas w realiach. Wiedziałam, ze jeśli bez przygotowania wejdziemy w ruiny miasta, zginiemy po paru chwilach, a Rob najwyraźniej zamierzał odnieść pewne korzyści z obudzenia nas. |