| Fou Lu
- Wybacz, ale nie wymagaj teraz ode mnie bym mógł sobie przypomnieć jakikolwiek tytuł przeklętej księgi. Skończył się ubierać i ruszył za EsQuero. Mijał szczątki jakiś istot. Prawdopodobnie wyznawców Melotha. Jedni mieli połamene żebra, inni zniecione czaszki. Gdzie nie gdzie widoczne były odzielone czaszki od swoich podstaw. Kilka z nich trzymało miecze w dłoniach, jednak nie było widać na nich ani kropli krwi.
Naruszony ołtarz zapomniany przez wyznawców stał gdzieś na środku sali. Dawno już nie sączył krwi ze swojej ofiary, by zadawalać swojego pana. Ściany świątyni, jeszcze szeptały dawne modlitwy do Melotha. Przez otwór w suficie wpadał zielony blask mniejszego z księżyców.
Fou Lu wyszedł zaczerpnął powietrza całą piersią. Spojrzał na nieboskłon. Na tle większego księzyca Mannslieba, widniał mniejszy w pełnym swoim zielonej poświacie księżyc chaosu Morrslieb i ruszył nieśpiesznym krokiem za drowem.
- Dawno nie widziałem blasku Morrslieba. Widać, że jego moc nie osłabła, lecz nadal jego poświata ma swą moc. Rozumiem, że nadal posiadamy wiele sług, które szerzą spaczeń. To dobrze. Wyszczerzył swoje kły. Wiatr niósł zapach nieprzyjemnych zgnilizny i spalonego mięsa. W pobliżu było czuć dziwne istoty nocy, które śledziły obu towarzyszy drogi.
- Właściwie co robiłeś w tej świątyni i z kim rozmawiałeś, jak ubierałem się w tą nędzną szate? Zagadnął do EsQuero.
__________________
Yami yori mo nao kuraki mono, Yoru yori mo nao hukaki mono Konton no umi yo, tayutoishi mono, konjiki narishi yami no oo Ware koko ni nanji ni negau, ware koko ni nanji ni chikau Waga maeni tachifusagarishi subete no orokanaru mono ni Ware to nanji ga chikara mote hitoshiku horobi o ataen koto o! Giga Sureibu! |