| Arina rozejrzała się w koło. To było jedno z najbardziej żałosnych miejsc jakie do tej pory oglądała.
- Nie wygląda to na miejsce gdzie można zarobić. Raczej się człowiek umorduje by im pomóc, a potem i tak pożegnają cię kopniakiem w tyłek.
Dziewczyna zamknęła oczy jakby coś rozważała:
- Szczerze mówiąc mam wielką ochotę po prostu przejechać obojętnie i ruszyć dalej. Co powiesz na taką propozycję: Zatrzymamy się w karczmie, weźmiemy pokój, spróbujemy wysuszyć rzeczy i zjeść coś ciepłego. Jeśli w tym czasie nikt nie zaproponuje nam kasy za robotę. Pojedziemy dalej. Niech sobie żyją w tej nędzy, do jakiej pewnie doprowadzili się sami przez plugastwa, których się dopuścili. To jak wygląda to miejsce nie wygląda bowiem na działanie ewentualnie zamieszkujących okolice potworów. Chyba że takich co chodzą na dwóch nogach i nazywają się ludźmi - W głosie wiedźminki słychać było zmęczenie i rozgoryczenie. |