| Orentajhontis dopiero w tedy zwrócił uwagę na konflikt toczący się w okół niego, gdy posłyszał głos bogini Vintry.
- Pomogę ci siostro i wam bracia! Niechaj każde wie, iż jestem po stronie życia i wielce ukochałem sobie śmiertelnych. Ich dobre, wrażliwe, czasem jednak twarde serca i piękne ciała, stworzone na wzór innym narodom. Nie mam jednak obecnie wystarczającej mocy, musicie zaczekać na mnie gdyż obecnie do waszego skupiska dołączyć nie mogę. Ty natomiast! "To Co Trwa"! Wiedz iż gdy tylko podniesiesz swą moc na mój ród, w tedy nie zawaham się pogryźć cię na miliony kawałków, których dołożę do konstrukcji mego świata. Nie znasz radości tworzenia, nie masz prawa czerpać więc równowagi z niszczenia.
I w tedy też zobaczył, jak jego kraina zmienia się pod wpływem innych bóstw.
Niektóre zmiany były dobre, niektóre złe jak to zawsze bywa. Na dobre kiwał głową, błogosławiąc innym bogom. Na złe, wzdrygał się i mierzył groźnie swych braci.
Jego serce było jednak pełne niepokoju. Obawiał się walk bogów i tego jakie mogę przynieść zniszczenia.
__________________
"Ani drogi do nieba, ani bramy do ziemi." |