Mark ucichł, ograniczając się do wykonywania jej poleceń. Może sprawiła to powaga sytuacji, może brak odpowiedzi na wcześniejsze pytania. Jechał powoli, tak samo jak poruszała się Arina, lecz szybko okazało się, że to raczej zbędne. Wąwóz ciągnął się i ciągnął, a ślady raz urywały, raz pojawiały znowu. Ziemne i skalne ściany po bokach momentami zwężały przejście do zaledwie kilku metrów, aby chwilę później rozejść się bardziej i pochylić mocniej. Słońce co jakiś czas przebijało się przez chmury, a końca wąwozu nie było widać.
W pewnym momencie, wiedźminka zdała sobie sprawę, że trop, który zniknął jakiś czas temu, już nie pojawił się przed nimi, mimo mokrej ziemi. Wrócili się więc kawałek, odkrywając, że istota skręciła, pnąc się w górę niezbyt stromej w tym miejscu ziemnej ściany. Domek Starej Baby ciągle pozostawał na wprost.
- Ta cholera w karczmie powiedziała, że to kawałek drogi. Szkoda, że nie dodał jak długi.