| Nie zastanawiając się długo wiedźminka położyła się na podłodze miecz kładąc obok i przesuwając go do przodu. Rozłożenie ciężaru na większą powierzchnię powinno załatwić problem skrzypienia. Musiała tylko spokojnie, bez pośpiechu przesuwać się po pomieszczeniu sunąc ciałem po powierzchni podłogi. Do drzwi było tylko kilka metrów, a gołe deski, nieprzykryte żadnym kobiercem powinny być dostatecznie śliskie, by tarcie nie było problemem.
Oparła się na rękach i przesunęła ciało do przodu tylko za ich pomocą. Potem znowu wysunęła je do przodu i podciągnęła resztę tułowia. Nie zapominała też o mieczu, który za każdym razem podnosiła wolno i z powrotem odkładała bardzo ostrożnie. |