Eleanor

Tego się nie spodziewała. Miała przed sobą skupioną na celu maszynę do zabijania, której nic nie mogło odwieść od celu, jakim w tym akurat momencie było odebranie jej życia, albo przynajmniej pozbawienie przytomności. Wolała się nie zastanawiać jakie badania miał na myśli szalony człowiek, sądząc po monstrum, które trzymał przy sobie i którego najprawdopodobniej był twórcą.

Skoro jedynym sposobem pokonania stwora było użycie mózgu, którego tamten raczej nie posiadał musiała myśleć i to szybko, tak szybko jak kończyły się schody na piętro. Problem polegał na tym, że jej mózg miał w tym momencie problem z wymyśleniem czegoś sensownego.
Każdy krok na górę był jak kolejna porażka w jej wyszkoleniu. Była zdeterminowana i powoli narastała w niej wściekłość. Wiedźmiński amulet drgał od nagromadzonej mocy.
Przytrzymując lewą dłonią miecz, niespodziewanie ułożyła palce prawej ręki zakreślając wyuczony niedawno wiedźmiński znak. Czy miała wystarczająco umiejętności, by wywołana tak energia była w stanie wytrącić z rytmu jej przeciwnika? O tym miała się przekonać za ułamki sekund...