| Mimo iż szli skoncentrowani, nagłe poruszenie zachwiało zmysłami obu zmuszając do błyskawicznego podejmowania decyzji. Borys nie wahał się ani przez uderzenie serca gdzie powinien się znaleźć, podobnie Kurt.
Pokutnik okazał się szybszy niż wskazywała by na to jego postura i Borys miał niemal problem by dotrzymać mu kroku. Szczęściem, gdy zrównali się z Lyn dla Eusebia była to dopiero połowa drogi, Borys zaś dotarł dokładnie tam gdzie zamierzał i wytracając energię ruchu zdołał się jeszcze obrócić plecami do kobiety rzucając ostre spojrzenie w stronę wieśniaków. Lewa dłoń spokojnie ściskała już krótki cisowy łuk, gdy prawa gładziła cętkowane pióra lotek. Do grupy z Volkenplatz dzieliło ich kilka ładnych metrów, dość by zdążyli dopaść do niego w trzech krokach, ale też dość, by zdążył wypuścić pierwszą strzałę i zmienić broń na coś bardziej przystającego do walki bezpośredniej nim Kurt zdoła zatrzymać potencjalne zagrożenie.
Miało się jednak okazać. że bracia podjęli inne decyzje i gdy łucznik postępował krok w krok za biczownikiem Kurt podrzucił do góry swoje stylisko i osłaniając się nim jedynie zwrócił się w stronę z której przyszli. Dla potężnego topornika to nie wieśniacy stanowili zagrożenie, a stwory którym cała kompania lazła w paszczę. Czuł, że grupa nawet dla prymitywnego umysłu musi stanowić, choćby przez swoją liczebność, zdobycz, która musi wiązać się za ryzykiem, a tego stwory mogły nie podjąć nie mając choć przewagi liczebnej - atak z jednej strony, nie miał wielkich szans, ani na pokonanie, ani choć rozbicie grupy, mógł być jednak doskonałym pomysłem na odwrócenie uwagi stada. Kurt cofał się powoli, bacznie obserwując szlak, cofał, aż nie poczuł za swoimi plecami mężczyzn z Volkenplatz... |