Nowa broń dodała mu otuchy pomimo tego, że nigdy jej nie używał. Kilka razy widział jak inni to robili, ale sam nie miał okazji. Wolał jednak, żeby nie musiał tego robić. Stary, sprawdzony oręż był pewniejszy.
Nocny pobyt w lesie był złym pomysłem, a jak okazało się po chwili, pozwolenie amatorowi na wykonywanie jego obowiązków w takich warunkach mogło źle się skończyć. Gdy ghoule zaatakowały, Dante poczuł się winny, nie taką decyzję powinien podjąć i powstrzymać Araba choćby siłą, ale czuł się również szczęśliwy, bo mógł być teraz na jego miejscu.
Przez tą chwilę, w której walczył w nim sprzeczne emocje, część drużyny zdążyła zaatakować. Ruszył za Eusebiem, dobywając bicza. Zatrzymał się na odpowiedniej odległości i zaatakował jedynego wolnego wroga. Broń momentalnie
dopadła przeciwnika i unieruchomiła go, jednak
nie wyrządziła żadnej szkody. Sam fakt obezwładnienia wroga był jednak wystarczający w tym momencie.
-
Szybko! Zabijcie to, dopóki nie może się bronić!