| Podążał za nią. Krok w krok. Uderzenie za uderzeniem zmuszał ją do obrony, chociaż to już się zmieniało. Otwarta przestrzeń na piętrze znacznie zwiększała możliwości Ariny. Ciągle nie mogła miecza unieść, za to już dało radę się zamachnąć. A przeciwnik niedomagał. Całkowity brak inteligencji nawet nie pozwalał mu tego dostrzec. Wiedźminka skoczyła, dokładnie wymierzając cios. Jej miecz zagłębił się w ciało wroga i do końca odrąbał mu rękę z mieczem. Jeśli miałby usta, to mógłby powiedzieć "nie szkodzi", tyle bowiem było w tym jego reakcji. Nacierał teraz wyłącznie pogrzebaczem, bronią przecież tak prowizoryczną, jak tylko można. Arina szybko przeszła do ofensywy, zmuszając go do zasłaniania się orężem. Metal zadźwięczał... i pogrzebacz pękł.
Następny cios skrócił wroga o głowę. Okazało się, że bez niej nie jest już w stanie się poruszać. Ciało bezwładnie padło na podłogę.
Z dołu obecnie dobiegał tylko cichy szmer, gdzieś chyba od dworu. |