| - Panie wybacz mnie słabemu. - Kmietek rzucił się do stóp szlachcica w błagalnym geście rozpaczy - Ja prostak jestem, któremu bogowie męstwa poskąpili.
Powsinoga wiedział że nie na wiele mu się zda ta jego własna szczerość i śmierć jest blisko. Skamląc i becząc jak pies na kolanach, prawą ręką sięgnął po ukryty w bucie sztylet. Szanse były małe, ale jak przystało na sylvańczyka bez walki nie zamierzał się poddać, zwłaszcza po tym co ten skurwiel zrobił jego krajanom. Miał zamiar pochwycić lewą ręką uzbrojone ramię przeciwnika i uderzyć nisko prosto w krocze. |