Sekal

~Zabij go!~
Dźwięk ostry niczym trzask bicza i głośny jak uderzenie pioruna. Upiór krążył wokół, niecierpliwy, podniecony. Mężczyzna, który częściowo zdołał się już podnieść, spojrzał wściekle na wiedźminkę.
- Atakujesz mój dom, zabijasz sługę, a teraz słuchasz tego… czegoś! - przez twarz przebiegł mu grymas tak okropny, że musiał być wywołany jakąś chorobą lub deformacją. Jakby mięśnie żyły własnym życiem. - Kim jesteś, by sądzić, mutantko?! Jesteś od zabijania. Znam kodeks. Nie możesz zabić człowieka! Tylko potwory!
Wypluwając niemalże te oskarżenia ze swoich ust ,podniósł się, wściekle odtrącając jej miecz. Lecz tylko trochę. Doskonale musiał wiedzieć, że jeden jej ruch i zginie. Jednak jeśli był magiem, mógł mieć sporo sztuczek w zanadrzu.
~Zabij go! Natychmiast!~
Północnica zaatakowała szponami, które przeszyły ciało mężczyzny i zmusiły go do krzyku. Nie zadały żadnej fizycznej rany.
- To potwór, upiór zmarłego! Pozwól mi ją odpędzić - pustelnik zgiął się po ataku, teraz prostując raz jeszcze. - Nie więżę umarłych. Nie wierz temu czemuś! Mogłem wykorzystać ciała kilku z nich, ale oni byli już martwi!
~Zabij!~