| Upiór stawał się coraz bardziej niespokojny. Znów zaatakował i mężczyzna zgiął się ponownie, przeszywając Arinę nienawistnym spojrzeniem. Co gorsza, Północnica zbliżała się również do wiedźminki, która poczuła delikatny ból. Naglący.
~Zabij!~
- Naprawdę wierzysz temu czemuś?! Nie użyłem niczyjej duszy, nie rozkazywałem żadnym potworom zabijać ludzi! - wykrzykiwał te słowa, głosem pełnym wściekłości i bólu. Czy również pełnym fałszu? Arina tego nie wiedziała. - Nic mi po zwracaniu na siebie uwagi. Te potwory mi przeszkadzają! Tacy jak ja potrzebują...aaaaa!!!
Istota ponownie zaatakowała, jej pazury znów przeszyły jego ciało. Częściowo także ciało wiedźminki, która poczuła uderzenie bólu, jakby ktoś wbił w nią setkę igieł.
- Pewnie umarła dawno temu i teraz znalazła sobie ofiarę do dręczenia… - mężczyzna opadł na kolana, chrypiąc. Ból stawał się dla niego nie do wytrzymania. - Byłbym głupi zwracając na siebie uwagę w ten sposób... |